Genoeg hebben: ambition vs. contentment

Er is -of lijkt- altijd een volgend niveau. Die volgende functie, een groter huis, een beter lichaam, het volgende omzetdoel, een leven dat nét wat beter voelt dan nu.

Er is altijd een volgende versie van jezelf om naartoe te werken. Don’t get me wrong, I’m all for it. Ik hou van ambitie, van groeien, van het maximale uit het leven halen. Maar ergens daartussen kun je ook iets kwijtraken: het voorbijgaan aan wat je nu al hebt.

De verleiding van altijd meer

Het is verleidelijk om mee te gaan in de taal van “next level”, “groter”, “sneller”. In business, maar net zo goed in loondienst of personal life. Steeds een stap hoger, een stap meer.

Valkuil hierin kan zijn: voorbijgaan aan wat je al hebt, aan wat je al hebt gerealiseerd, en wat er “gewoon” al is. Om je heen, in de natuur, binnen je netwerk. Je kunt zo gefocust zijn op wat er nog niet is, dat je nauwelijks stilstaat bij wat er al wél staat.

Zakelijke doelen voor volgend jaar die tien keer groter zijn, betekenen niet dat je dit jaar niets hebt gedaan. Dat ene ding dat niet op jouw tempo gaat, zegt niet dat er niets gebeurt. Het huis dat nog niet helemaal is zoals je het voor je ziet, is misschien nu al jullie safe haven.

Ambitie is mooi, zolang het je niet blind maakt voor wat er al is.

Zien wat er al is

Tevreden zijn wordt soms gezien als opgeven. Alsof “genoeg hebben” betekent dat je stopt met dromen of jezelf kleiner maakt. Maar contentment gaat niet over kleiner dromen. Het gaat over kunnen landen in het nu.

Je bedrijf is misschien nog niet waar je het wilt hebben, maar kijk eens waar je twee jaar geleden stond. Welke stappen je al hebt gezet, welke mensen je al hebt mogen helpen. In loondienst geldt hetzelfde: je hoeft niet “aan de top” te staan om betekenisvol te zijn. Misschien maak je nu al meer verschil dan je jezelf toestaat te zien.

Genoeg hebben is geen eindpunt, maar een innerlijke houding. Je kunt dankbaar zijn voor wat er nu is, en tegelijk verlangen naar meer.

Ambitie en contentment mogen naast elkaar bestaan.

De mensen om je heen

Er wordt vaak gezegd dat je het gemiddelde bent van de vijf mensen die het dichtst bij je staan. Meestal gaat dat over ambitie: hoe groot ze denken, hoe hard ze werken.

Maar je kunt er ook anders naar kijken. Hoe wordt er in jouw omgeving gesproken over geluk, rust, ease en contentment?

Gaan gesprekken vooral over doelen, plannen en “wat er nog moet”? Of is er ook ruimte voor zinnen als: “Ik ben eigenlijk heel blij met hoe het nu is”?

En als je merkt dat die gesprekken ontbreken, kun jij degene zijn die ze begint. Met een andere vraag aan je partner, aan een vriend(in), aan jezelf. Niet om de ambitie eruit te halen, maar om ook waardering voor het nu aan tafel te leggen.

Ambitie én contentment

Je mag grote dromen hebben. Je mag doelen stellen, plannen maken, groeien. Maar je hoeft jezelf niet steeds te vertellen dat het nu nog niet genoeg is.

Genoeg hebben betekent niet dat er niets meer mag veranderen. Het betekent dat je vandaag ook mag zien wat er al is. Dat je nu al even mag landen, voordat je weer verder gaat.

Neem even de tijd:

• Als je eerlijk kijkt: wat in je leven nu, had je een paar jaar geleden als “droom” bestempeld?

• Welke kleine, “gewone” dingen geven jou een gevoel van genoeg, als je ze echt opmerkt?

• Waar in je leven merk je dat je blik vooral ligt op wat er nog niet is?