Waarom perfecte balans een mythe is

Die perfecte verdeling. Vijftig procent werk, vijftig procent privé. Elke dag evenveel tijd voor jezelf als voor anderen. Genoeg ruimte voor alles, altijd.

Het klinkt mooi. Het klinkt ook onmogelijk. Omdat het dat is.

De mythe van 50/50

Ergens hebben we het idee gekregen dat balans betekent: alles in gelijke mate. Evenveel werk als rust. Evenveel tijd voor jezelf als voor je gezin. Evenveel aandacht voor je business als voor je welzijn.

Maar het leven werkt niet zo. Sommige weken vraagt je werk meer. Andere weken vraagt je kind meer. Weer andere weken heb je zelf meer nodig. En dat is niet erg, dat is gewoon hoe het is.

Sinds Mae er is, zie ik het nog duidelijker. Sommige dagen draait alles om haar. Andere dagen lukt het om meer te werken. En soms, heel soms, is er ruimte voor iets wat alleen voor mij is. Niet 50-50, maar wat die dag nodig is.

Het probleem met de zoektocht naar perfecte balans is dat je altijd het gevoel hebt tekort te schieten. Als je werkt, voel je je schuldig dat je niet bij je kind bent. Als je bij je kind bent, denk je aan wat er nog moet. Als je rust neemt, fluistert een stemmetje dat je eigenlijk productief zou moeten zijn.

Flow in plaats van balans

Misschien is het niet balans die we zoeken, maar flow. Niet alles gescheiden houden, maar laten samenvloeien op een manier die werkt.

Werken terwijl Mae slaapt. Een wandeling met de kinderwagen die tegelijk beweging en rust is. Een gesprek met een klant dat inspireert in plaats van uitput. Momenten waarop verschillende delen van je leven elkaar versterken in plaats van concurreren.

Flow betekent ook: accepteren dat er fases zijn. Weken waarin werk meer ruimte vraagt of waarin je kind alle aandacht nodig heeft. Fases waarin je zelf op de eerste plek moet staan om door te kunnen.

Elke fase vraagt iets anders. En dat mag imperfect zijn.

Vrouw met gesloten ogen en open armen in de natuur, in een moment van rust en overgave

Vrede vinden met onbalans

Ik ben gestopt met het najagen van die perfecte verdeling. In plaats daarvan vraag ik me af: wat heeft nu mijn aandacht nodig? En: kan ik daarmee leven?

Soms betekent dat een week vol werk. Soms betekent dat bewust kiezen voor rust, ook al roept de to-do lijst.

Het gaat niet om gelijk verdelen, maar om bewust kiezen. Om vertrouwen hebben dat het met de tijd uitbalanceert, ook al voelt het vandaag scheef.

Perfecte balans bestaat niet. Maar vrede met onbalans? Die kun je wel vinden.

Neem even de tijd:

  • In welke fase van je leven zit je nu?

  • Waar voel je schuldgevoel over?

  • What would change als je jezelf toestemming geeft voor onbalans?

Next
Next

De kracht van de 'only touch it once'-regel